جایگاه گروه نفی در نحو زبان فارسی

در پایان نامه حاضر به بررسی جایگاه گروه نفی (negp) در نمودار های درختی جملات منفی زبان فارسی معیار در چارچوب برنامه ی کمینه گرا پرداختیم. برای دستیابی به این منظور، با کنار گذاشتن نفی سازه ای و تمرکز بر نفی جمله ای، ابتدا گروه نفی را به پیروی از پولاک (1989) فرافکنی مستقل در جملات منفی در نظر گرفتیم. سپس تلاش کردیم تا جایگاه این فرافکن را در ساختار نحوی جملات منفی تعیین کنیم. در ادامه به این موضوع اشاره کردیم که دو دیدگاه نسبت به جایگاه فرافکن نفی در ساختار نحوی فارسی وجود دارد که یکی گروه نفی را بر فراز گروه زمان (tp) در نظر می گیرد (طالقانی، 2006؛ کواک، 2007؛ صدیق، 1388) و دیگری دیدگاهی است که گروه نفی را زیر گروه زمان و مسلط بر گروه فعلی پوسته ای (vp) بر می شمارد (صدیق و همکاران، 1384؛ درزی، 2008). در این پایان نامه با ارائه ی شواهدی استدلال کردیم که جایگاه گروه نفی پایین تر از گروه زمان است و بالای گروه فعلی پوسته ای قرار دارد. نحوه ی اشتقاق جملات منفی به این صورت بود که فعل جمله که ابتدا در هسته ی گروه فعلی هسته ای (vp) جای داشت برای بازبینی مشخصه ی تعبیر نا پذیر فعلی قوی [u-v*] در هسته ی گروه فعلی پوسته ای به این هسته (v) جا به جا شد تا در آنجا در رابطه ی موضعی قرار گرفته و بازبینی شود. همچنین، هسته ی گروه فعلی پوسته ای دارای مشخصه ی تعبیر نا پذیر زمان [u-tns] بود، که نشان می داد مشخصه ی زمان آن ارزش گذاری نشده است. هسته ی گروه زمان دارای مشخصه ی تعبیر پذیر زمان بود بنابراین، مشخصه ی تعبیرناپذیر زمان هسته ی گروه فعلی پوسته ای را ارزش گذاری می کرد و از آنجا که ارزشی که هسته ی زمان روی فعل می گذاشت ارزشی قوی بود فعل را از هسته ی گروه فعلی پوسته ای (v) به هسته ی زمان (t) جا به جا می شد تا در آنجا در رابطه ی موضعی قرار گرفته و بازبینی شود. در این میان، اگر بین گروه فعلی پوسته ای و گروه زمان فرافکن نقشی دیگری مانند گروه نمود (aspp)، گروه نمود کامل (perfp) و گروه نمود ناقص (progp) وجودداشت، ارزش زمان روی آنها گذاشته می شد و این فرافکن ها ارزش زمانی را که در یافت کرده بودند روی گروه فعلی پوسته ای ارزش گذاری می کردند. لازم به توضیح است که تنها مشخصه ی بدون ارزش زمان در گروه فعلی پوسته ای ارزش قوی دریافت می کرد و در نتیجه هر کدام از هسته های فرافکن های ذکر شده که مشخصه ی زمان را داشته یا دریافت کرده بودند هسته ی گروه فعلی پوسته ای را به سمت خود جذب می کردند. هسته ی گروه نفی (neg) نیز میزبان عنصر نفی جمله ای زبان فارسی معیار یعنی پیشوند « ن- » بود. بنابراین، این عنصر نیز از آنجایی که پیشوند است و به فعل متصل می شود از طریق حرکت هسته به هسته به خواهر فرافکن بیشینه ی خود که همیشه عنصری فعلی است پیشوند می شد. در ادامه ی پایان نامه تلاش کردیم تا نشان دهیم سازو کار معرفی شده در دیگر جملات منفی زبان فارسی معیار که در زمان ها، نمود ها و وجه های مختلف صرف شده اند نیز کاربرد داشت. پس در نتیجه به تحلیلی اقتصادی و یک دست در راستای روح حاکم در برنامه ی کمینه گرا دست یافتیم.